12 Eylül 1980 darbesinde Milli Güvenlik Konseyi tarafından 17 yaşında idam edilen Erdal Eren kimdir? Ne zaman idam edildi? Neden asıldı? Erdal Eren'in mektubu konuları hakkında detaylar haberimizde...

Yurtsever Devrimci Gençlik Derneği (YDGD)  üyesi ve Ankara Yapı Meslek Lisesi öğrencisi 17 yaşındaki Erdal Eren, 30 Ocak 1980’de ODTÜ  öğrencisi Sinan Suner’in cenazesinde  çıkan olaylarda er Zekeriya Önge’yi öldürdüğü iddiasıyla tutuklandı ve 13 Aralık 1980’de yaşı büyütülerek idam edildi.  12 Eylül Darbesi'nin mimarı Kenan Evren, 17 yaşındaki Erdal Eren için "Asmayalım da besleyelim mi ?" diyerek idam çağrısı yapmıştı.

KENAN EVREN, 12 EYLÜL DAVASINDA ERDAL EREN'İ HATIRLAMADI

12 Eylül Darbe döneminde Kenan Evren'in Erdal Eren için söylediği "Asmayalım da besleyelim mi?" sözü, 12 Eylül davasında Kenan Evren'e sorulmuştu. Kenan Evren, Eren'i tanımadığını söylemişti.

ÖLÜMDEN KORKMADIĞINI SÖYLEMİŞTİ

Erdal Eren, idam edilmeden 16 saat önce gazeteciler Savaş Ay ve Emin Çölaşan’a “avukatıyla görüştürülmediğini, 18 yaşının altında olmasına rağmen idam edilmek istendiğini, yaşının 18’den küçük olduğunu tespit edecek olan kemik testi yapılması talebinin kabul edilmediğini, vurduğu söylenen jandarma erine çok uzaktan ateş açtığını ama otopside yakın atışla öldüğünün kanıtlandığını, kendisini ibret olsun diye asacaklarını ve ölümden korkmadığını” söylemişti.  

ERDAL EREN KİMDİR?

Erdal Eren, 25 Eylül 1961 tarihinde Giresun'un Şebinkarahisar ilçesinde dünyaya geldi. Ankara Yapı Meslek Lisesi öğrencisi olduğu dönemlerde aynı zamanda Yurtsever Devrimci Gençlik Derneği'nin de üyesiydi.

NEDEN İDAM EDİLDİ?

30 Ocak 1980 tarihinde Yurtsever Devrimci Gençlik Derneği üyesi ve Orta Doğu Teknik Üniversitesi öğrencisi Sinan Suner, MHP'li Bakan Cengiz Gökçek'in koruması olan Süleyman Ezendemir tarafından vurularak öldürüldü.

Bunun üzerine Sinan Suner'in öldürülmesini protesto etmek isteyen bir grup, 2 Şubat 1980 günü bir gösteri düzenledi ve göstericiler arasında Erdal Eren de bulunuyordu. Düzenlenen gösteride 24 kişi gözaltına alındı ve gösteri esnasında çıkan çatışmada er Zekeriya Önge hayatını kaybetti. Er Zekeriya Önge'yi öldürdüğü gerekçesiyle tutuklanan Erdal Eren, yargılandı ve suçu onandı.

NE ZAMAN ASILDI?

Bir askeri inzibat erini öldürme suçundan hüküm giyen Erdal Eren için idam kararı verildi. Ancak Erdal Eren'in idamı için iddialara göre yaşı tutmuyordu. Zira ailesi Erdal Eren'i nüfusa yaşı büyük olarak yazdırdığını belirtmişti ve fizyolojik olarak 18 yaşından küçük olduğu ve gerçek yaşının tespiti için kemik grafilerinin çekilerek tıbbi tespit yapılması istendi.

ERDAL EREN'İN MEKTUBU

"10 - 4 - 1980 Perşembe.

Sevgili Anneciğim!..

Uzun zamandır mektup yazamadım. Kusura bakma.

Ancak Salı günkü Demokrat Gazetesi'nde yayınlanan bir devrimcinin mektubu cezaevindeki tüm devrimcilerin yaşamlarını, duygularını yansıttığından bu mektubu size gönderiyorum.

Mektup şöyle:

Ana!..

Neden mi burdayım? Neden mi evimde değilim? Neden istediğim zaman yatıp kalkamıyorum? Niye istediğim kitabı, evdeki kanepeye oturup okuyamıyorum, düşünemiyorum, yazamıyorum? Ne mi arıyorum dört duvar arasında?

"O sözler ki kalbimizin üstünde dolu bir tabanca gibi ölüp ölesiye taşırız. O sözler ki bir kere çıkmıştır ağzımızdan, uğruna asılırız."

Baharın, karın altından fışkırdığı bugünlerde içeride olmak, çiçek kokusunu alamamak, geniş yeşilliklerin güzelliğini görememek insanda anlatılması zor bir duyguyu yaratıyor. Ama bu duygu öyle karamsarlığın, yılgınlığın, bitkinliğin ve vazgeçmişliğin bir belirtisi olmuyor.

Aksine, bu duygu beni daha biliyor, daha hırçınlaştırıyor, bir yerlerden uzaklaştırıyor, bir yerlere yakınlaştırıyor. "Ne yapmalı?" "Nasıl savaşmalı?" sorusuna cevaplar arıyorum günlerce.

Sizi de düşünüyorum. İçeriye düşmeden önce anlatmak istediklerimi ama anlatamadıklarımı herhalde şimdi daha iyi anlayacaksınız. Bizi anlamayan analara, babalara, bacılara, eşe, dosta, herkese ama herkese anlatın daha vakit varken.

Henüz geç kalmamışken. Vaktim az da olsa var ve eğer biz değerlendirmesini bilirsek yeter de artar bile. Bu işi hep beraber yürütürsek ancak kazanabiliriz.

Omuz, omuza, bir birinden güç alarak, bir birine güç vererek. Ve anam, bu savaşı ne pahasına olursa olsun kazanmalıyız, kazanacağız. Kazanacağız ki çiçekli, mutlu günleri hep beraber görelim, senin torunların görsün ve torunlarının çocukları görsün.

Biz karşımızdakiler gibi bir avuç değiliz. Biz halkız. Bak sana bizden olanları iyiyi, güzeli, haklarını isteyenleri sayayım. Ben varım, babam var, sen varsın, kardeşlerim var, ablam bacım var, sonra köydeki dayılarım, şehirdeki amcalarım ve onların akrabaları, komşuları var, onların arkadaşları, onların oğulları, kızları, benim okul arkadaşlarım, onların arkadaşları, onların akrabaları, amcaları, dayıları var ve yine onların... saymakla bitiremeyeceğim kadarız biz.

Gördün mü ak saçlı boncuk gözlü anacığım saymakla bitiremiyorum. Yeter ki omuz verelim birbirimize. Yeter ki destek olalım ortak mücadelemizde.

Gelecek görüşte bana özgürlüğü, özgürlüğün tohumlarını getir. Ve demir parmaklıklara bütün bu yazdıklarımı düşünerek gözyaşlarını, mahzun bakışlarını bırakmadan git. Boynun bükük olmasın. Giderken gözün arkada kalmasın. Arkana bakma. Dışarıda da hep öyle ol.

Sana ve soranlara devrimci selamlar.

Anne. Benim anlatmak istediklerimin hemen, hemen hepsi bu mektupta var. Bu da cezaevindeki tüm devrimcilerin düşüncelerinin, yaşamlarının ve mücadelelerinin aynı olduğunu gösterir.

Bu yazdıklarımın yanı sıra sağlığınıza da dikkat edin ki yaşamın zorluklarına göğüs gerebilesiniz.
Size, akrabalara ve tüm arkadaşlara devrimci selamlar. Ellerinizden öperim.

Erdal"